Teatry i Stowarzyszenia w Szamocinie działające w "Szok".
Teatr „44” (którego spektakle „Spowiedź w drewnie”, „Długa ulica umarłych” w reżyserii Luby Zarembińskiej, „Obiad” w reżyserii Józefa Barańskiego, czy „Łucja i jej dzieci” w reżyserii Idy Bocian, odnosiły sukcesy w kraju oraz za granicą), Społeczne Stowarzyszenie Edukacyjno-Teatralne Ośrodek – Teatr Stacja Szamocin, prowadzone przez Lubę Zarembińską. Działają także: zespół „Notecianki” w Lipiej Górze, kabaret „Pogodna Jesień”, zespół „Babie Lato”, teatrzyk dziecięcy „Okruszek” i stowarzyszenie „Ostoja”.

Teatr „44”.

W roku 1993 w Szamocinie, w wielkopolskim miasteczku leżącym wśród pięknych lasów i jezior, rozpoczął działalność Teatr "44" założony przez Lubę Zarembińską przy Szamocińskim Domu Kultury. Zasłynął wyreżyserowaną przez Lubę Zarembińską sztuką Jana Wilkowskiego "Spowiedż w drewnie" (Grand Prix SET '96; najlepsza sztuka wpółczesna w 1999 roku nagroda Ministra Kultury). Od 1998 roku opieke artystyczną nad zespołem sprawuje Józef Barański, w latach 80-tych reżyser, adaptator i autor sztuk realizowanych przez młodzieżowy Teatr Otwarty. W dorobku teatru znajdują się takie realizacje jak: "Długa ulica Umarłych", wg. autobiografii Ernsta Tollera, "Próba generalna", "Kowal pieniądze i gwiazdy" Jerzego Szaniewskiego, dramat z życia kloszardów "Obiad" autorstwa J. Barańskiego i ostatnio składanka komediowa CHA!CHA!CHA! tego samego autora. Teatr "44" stara się w wypowiedziach artystycznych odpowiadać na potrzebę artykułowania ważnych treści, podejmuje próby zgłębiania tajemnic życia poprzez odwzorowywanie pewnych procesów ludzkiego bytowania, ale też zwyczajnie-dostarcza godziwej rozrywki, zabawy. Bohaterami granych przez Teatr "44" sztuk są zwykli, szarzy ludzie, zawsze ludzie z krwi i kości, ich losy i doświadczenia, często w ich najtragiczniejszej postaci ("Kowal...", "Obiad").

Stowarzyszenie Edukcyjno-Teatralne Ośrodek – Teatr Stacja Szamocin.

W 1996 roku powołało na nieczynnym dworcu kolejowym Stowarzyszenie – Ośrodek – Teatr Stacji Szamocin. Założycielka Luba Zarembińska – (reżyser teatralny) jest autorką i realizatorką wielu projektów socjokulturalnych ( m.in. Otwarta poczekalnia, Gdy odjedzie ostatni PKS, A co wy tu robicie?) oraz projektów inspirowanych przeszłością Szamocina "Stacja Szamocin" to hasło określające kilka projektów. Zrzesza aktorów amatorów. Wystawiał m.in. spektakl Jana Wilkowskiego "Spowiedź w drewnie" i "Ulica żywych i umarłych" Ernesta Tollera. To także warsztaty teatralne, programy edukacyjne i społeczne dla dorosłych i dla dzieci, to "Wędrówki teatralne doliną Noteci" i "ABC teatru lalek", w ramach którego odbywają się spektakle w okolicznych miejscowościach; to wreszcie projekt "Stacja i pamięć" - polegający na gromadzeniu pamiątek z przeszłości regionu.

Zespół „Notecianie” z Lipiej Góry.

Zespół, „Notecianie”, który działa przy Szamocińskim Ośrodku Kultury w Lipiej Górze, swoją działalność rozpoczął 10 października 1994 roku. Inicjatorem powstania zespołu był pan Jan Kajrys, ówczesny dyrektor Szamocińskiego Ośrodka Kultury. Pomysł ten poparła Ewa Burzyńska, bibliotekarka w Lipiej Górze oraz Dariusz Sobieralski, nauczyciel muzyki w szkole w Szamocinie, który jest od początku instruktorem, z nie wielkimi jednak zmianami, bo przez okres trzech lat od 1996 – 1999 roku rolę tę pełnił Marek Górzyński.

Kabaret „Pogodna Jesień”.

W Szamocińskim Ośrodku Kultury działa kabaret obrzędowy „Pogodna Jesień”, prowadzony przez Marię Zdunek.
„Pogodna Jesień” to zespół złożony z ludzi złotego wieku - seniorów, którzy nie poddają się szarzyźnie dnia codziennego i chcą dawać innym radość. Grupa kabaretowa powstała z inicjatywy Heleny Wysockiej i Stanisławy Urbańskiej. Obecnie zespół liczy 12 osób. Kabaret „Pogodna Jesień” powstał jesienią 1995 roku. Promowany jest przez Szamociński Ośrodek Kultury. Instruktorem, prowadzącym zespół, a zarazem autorem scenariuszy jest Maria Zdunek. Początkowo kabaret prezentował krótkie skecze i piosenki ludowe z okolic Szamocina. Przebojami były skecze „Kłamca” i „Posłała matka syna po mech”. Od 1998 roku zespół zmienił profil, przekształcając się w kabaret obrzędowy, przypominający stare obyczaje ziemi szamocińskiej i piosenki ludowe. „Pogodna Jesień” bierze udział w przeglądach twórczości emerytów „Pre-Ars” w Pile oraz w „Dniach Pałuk” w Wągrowcu. Programy „Pogodnej Jesieni” były tez emitowane na falach Radia „Merkury” i Radia „Bis”.

Zespół „Babie Lato”.

Zespół „Babie Lato” działa przy Szamocińskim Ośrodku Kultury. Instruktorem od samego początku jest Maria Zdunek, pracownik SzOK. „Babie Lato w zasadzie jest kontynuacją działań Teatru Obrzędowego „Pogodna Jesień” prowadzonego przez tę samą instruktorkę . Różnica polega na tym , że zadaniem teatru jest dokumentacja obrzędów naszej małej ojczyzny z jej zwyczajami, obyczajami należącej do pogranicza trzech kultur Pałuk , Krajny i Wielkopolski z jej elementami kultury napływowej. Zadaniem „Babiego Lata jest zachowanie pieśni i piosenki ludowej naszych przodków. A warto ją zachować dla potomnych, bo to przecież nasze dziedzictwo kulturowe

Teatr dziecięcy „Okruchy”.

Działa przy Szamocińskim Ośrodku od wielu lat. Przewija się przez niego wielu adeptów Melpomeny. Repertuar Teatru możemy pokazać na przykładzie sztuki "Pani Twardowska". Scenariusz do znanej ballady Adama Mickiewicza napisała opiekunka grupy teatralnej, Maria Zdunek. Zespół pokazał sztuke na Przeglądzie Teatrów Szakolnych w Czarnkowie, gdzie uzyskał dobre recenzję. Dwukrotnie został nagrany na potrzeby telewizji. Młodzi aktorzy mieli okazje zaprezentować swój warsztat seniorom, rodzicom i zaproszonym gościom. Oprócz "Pani Twardowskiej" aktorzy w swoim warsztacie pokazują humoreski: "Dame na wieży", "Pinokia","Fredka na ziarnku grochu" itp.

Stowarzyszenie „Ostoja”.

Ksiądz Roman Siuchninski, proboszcz Parafii pod wezwaniem św. Anny w Jaktorowie jest prezesem Społecznego Stowarzyszenia na rzecz Dzieci i Młodzieży „Ostoja’’ Jaktorowo. Celem działalnosci jest pobudzanie uczuć patriotycznych, odkrywanie piękna polskiej pieśni patriotycznej, rozwój umuzykalnienia dzieci i odkrycie talentów muzycznych. Uczestnicy to dzieci z Szamocina, Lipy, Nowego Dworu, Swobody, Borówek, Jaktorowa; to dzieci klas I-VI. Prezentacje piosenek o Polsce dostarczają odbiorcom przyjemnych wrażeń, przypomniają o pięknie naszej ojczyzny i pobudzają uczucia patriotyczne. W przeglądach nie ma osób przegranych, bo każde dziecko zostaje nagrodzone za wkład pracy włożony w występ. Chcemy, aby ten przeglądy miały formę dobrego spotkania, wspólnej zabawy pozbawionej rywalizacji, a także pamiętaniu o tym, że najpiękniejsza jest moja ojczyzna - mówią organizatorzy.